Svínaríið rannsakað?

 

Fjallið tók ekki jóðsótt, en loksins varð til örlítil mús. Lengi höfum við nú beðið eftir því að hafizt yrði handa til að  skilja betur tilurð og gang þeirra óskapa, sem eru að dynja á okkur. Og verða sífellt með meiri ólíkindum. Svínaríið virðist miklu meira en flesta óraði fyrir. Fyrir liggur að vinna okkur fram úr þessum óhroða, en til þess að það sé unnt verður að vita hvernig hann gat yfirleitt átt sér stað. Og segjum það bara hreinskilningslega: réttláta reiðina þyrstir að vita hverjir hafa leikið okkur svo grátt.

Því hefur aðgerðarleysi stjórnvalda gagnvart því að slík rannsókn hefjist verið illa þolanleg. Ég gerði dofa viðskiptamálanefndar Alþingis að umtalsefni í síðasta pistli, en henni virðist ekki liggja neitt mikið á að frétta um þýðingarmiklar upplýsingar, sem seðlabankastjóri kveðst luma á og varpa myndu nýju ljósi á allt málið. Sér er nú hver stjórnsýslan á svo örlagaríkum tímum!

Og nú er litla músin fædd án jóðsóttar. Skipa skal nefnd til að fara ofaní kjölinn á allri þessari kollsiglingu. Þrír menn úr innsta kjarna stjórnsýslunnar. Og hún MÁ kalla inn fleiri, jafnvel útlendinga!

Hverjir eru þessir þrír menn? Það eru Umboðsmaður Alþingis, einn tilnefndur af Hæstarétti og einn af Alþingi sjálfu. Svona ekta embættismannatríó. Hin festulega niðurstaða stjórnarinnar getur þessvegna leitt til að þessir verði tilnefndir:

Af hálfu Alþingis:        Björn Bjarnason. Eða að einhver verði sóttur utan þingsins, t.d:

                                Hannes Hólmsteinn Gissurarson

Af hálfu Hæstaréttar: Jón Steinar Gunnlaugsson

Af hálfu Umboðsmanns: einhver, sem þekkir vel til bankamála, t.d.

                                 Kjartan Gunnarsson.

Meiningin er sögð vera að fara í saumana á spillingu, siðleysi og sofandahætti á æðstu stöðum, ekki bara í fjármálum útrásarvíkinga heldur einnig á þætti íslenzkra stjórnmála. Halda menn virkilega að ekki verði tekið á móti af alefli, hörku og ýtrasta samráði, þegar um getur verið að ræða fólk í æðstu valdastöðum?! Þessi síðbúna mýslufæðing eru doðakennd vanaviðbrögð gamallar rammahugsunar stjórnmálakynslóðar, sem við erum einmitt að reyna að losa okkur við. Sami hrærigrauturinn og fyrr í þessu litla venzlasamfélagi þar sem allir verða að taka tillit til allra, eða......

Að sjálfsögðu á allt frumkvæði þessarar rannsóknar að vera í höndum einhverra utanaðkomandi aðilja, sem engin tengsl hafa og engra hagsmuna að gæta og geta lagzt undir fávísisfeldað hætt Rawls. En ekki bara einhvers, sem þessi blessaða nefnd ákveður.

Allt er þetta hörmulega ótraustvekjandi.

Að sjálfsögðu verður að taka tillit til þess, að stjórnvöld eru að róa lífróður og reyna að bjarga því sem bjargað verður. En það innifelur ekki björgun á einhverjum, sem hafa ekki hreint mjöl í pokanum. Stjórnin hefur því sannarlega nóg á sinni könnu og þarf að fá sitt tóm til að sinna því. Þessvegna væri það að minni hyggju  fráleitt að þyrlast upp í einhvern kosningaslag núna. En jafnfráleitt þætti mér að kjósa ekki næsta vor. Í millitíðinni þurfum við að átta okkur og vinna að nýjum hugmyndum um þjóðfélagsskipun og lýðræði í landinu. Setja á flot nýjar hugsanir, ferskar hugsjónir, lausnir og aðferðafræði. Og þekkja þá þau víti sem varast þarf.

Ég átti erindi í Pennann/Eymundsson til að kaupa erlent fréttatímarit. Það fékkst ekki vegna innflutningshafta. Ég brá mér þá á efri hæðina. Þar er unnt að kaupa ýmsar græjur. Yfirleitt hafa mætt manni strax við innganginn prentarar, faxmaskínur, tölvur, afritunartæki. Nú bar svo við að ekkert af þessu sást. Allt rýmið var fullt af pappírstæturum. Tímanna tákn?