Getum við rétt úr kútnum?

 

Mikið er ég glaður í hjarta mínu yfir þeirri lýðveldisumræðu sem nú á sér stað. Eitthvað var ég að tuða um svipuð mál fyrir nokkrum misserum hér á þessu bloggi og þá einmitt ekki síst um þau meginmál, sem nú eru ofarlega á baugi.

Þráttfyrir allar hremmingar í stjórnmálum undanfarið eigum við þó þetta til! Ég tel þessa tíma vera mjög merkilega í stjórnmálasögu okkar. Við höfum gert okkur að athlægi of veröld víða með stórbokkaskap, kunnáttuleysi, óskammfeilni og glæpsamlegri óþjóðhollustu í fjármálahestaatinu mikla; aflað okkur algjörs vantrausts og niðurlægingar. Að minni hyggju eru yfirstandandi þjóðmálapælingar hressandi mótvægi við þennan lamaða orðstýr, sem geti ögn gert okkur kleift að rétta úr bakinu og litið upplitsdjarfari framí heiminn úr óvæntri átt. Mér finnst sem mörg af okkar kannist ekki við það og sumir vera jafnvel beinlýnis önugir og fúlir yfir því að raska eigi við stjórnarskránni, þótt nokkuð augljóst hljóti að vera að hún sé ekki gallalaus. Mér finnst í raun að hér sé að eiga sér stað merkileg þróun í skyndilegri almennri tjáningu um hvaða gildi skuli sitja efst í þjóðarsáttmála um mennsku innan stýriramma landstjórnar. Deyfðin ( og jafnvel óttinn ) að láta soldið undan.

Ferlið sem við erum að feta er í mínum augum spennandi. Þátttaka svo margra og um leið pælingar um alvörugildi í þjóðmálum, þjóðfundur og síðan þjóðlagaþing, á eftir að verða í minnum haft og afla sér orðstýrs útyfir landsteinanna, sem vonandi getur bætt okkar rikti agnarögn.

Ekki veitir af.